En Keyifli İftar Sofraları Ankafera'da Kurulur! İncek Ankafera'da 12 Çeşitten Oluşan Zengin İftar Menüsü 34TL Yerine 17TL! (1 Ay Geçerlidir.)

Fırsat Bu Fırsat

Eski Ramazanlar !

Ramazan ayı gelmeden birkaç gün öncesinden evin genel bir temizliği yapılır, ramazanda yenecek yemeklerin malzemeleri hazırlanırdı. Ramazan başlayacağı gecenin akşamında tüfek, tabanca, dinamit atılır, büyük küçük herkes elinde yiyecekler yollara çıkar, sanki bir misafir ağırlar gibi hoşlanırdı. O gece sahur için yedi çeşit yiyecek olmasına dikkat edilirdi.

Sahur horoz sesleriyle anlaşılırdı. Yemek yeme saatleri tan yerine bakılarak kararlaştırılır, hava ışımaya başlayana kadar yemek yenilmeye devam edilirdi. Evden eve ip gerilir çekilir iki ucuna zil (hayvan zili) takılır, kim erken uyanırsa ipi çekerek zili çalar, ev sahibi uyanırdı. Gece yemeye kalkmak çocuklar için tarif olunmaz bir zevktir.

Ramazanın en önemli anı iftar saatidir. Önceden radyo, televizyon yoktu. İftar ve sahur saatlerini bildiren imsakiyeler de yoktu. İftar, atılan top seslerinden öğreniliyordu. Oruçlu geçirilen gün sonunda günümüzdeki gibi ses sistemlerinin olmadığı devirlerde zaruret bugün ise gelenek şeklinde Türkiye'nin birçok il ve ilçesinde iftar topu ateşi devam ettirilir. İftara yarım saat kala mahallenin belirli yerlerinde, iftar topunu duyabilecek mekânda küçük, büyük tüm mahalleli toplanırdı. İftar bozmak için mevsimine göre meyveler, yoğurt, ayran, şerbet, zeytin ile iftar dinleme yerine gidilirdi. İftar vakti yaklaştığında herkes susar, adeta nefes alınmazdı. Atılan iftar topunun sesi dinlenirdi. Sakin havalarda top sesi işitilirdi. Rüzgârlı, karlı havalarda ise top sesi duyulmaz o zaman da yaşlıların ittifak kararı ile iftarın olduğuna karar verilirdi. Oruçlar açılır, Mahalledeki küçük çocuklar hep bir ağızdan iftar "olduuuuu" diye evlerine koşardı, iftar olduğunu tüm mahalleye duyururdu. Her akşam bir eve iftar yemeğine gidilirdi. İftar için toplanan insanlar hoş sohbetlerle iftar yemeklerini büyük bir iştahla yerlerdi.

Ramazan gecelerinde tömbelekçi adını verdiğimiz davulcular çok ilgi çekerdi. Davulun sesi ile uyanılır, pencere aralığından çalan davulu görmek için büyük heyecan yaşanırdı. Söylenen maniler büyük bir zevkle dinlenirdi. Tömbelekçi ekibi bir davulcu, bazen kemençe, bazen kaval eşliğinde 4-5 kişilik bir grup tarafından oluşurdu.

Ramazan eğlenceleri de yine kültürümüzün bir parçasıdır.